Wat een sof ........

Dag lieverds,

Wellicht dat jullie een idee hebben hoe dat gaat met zo'n digitaal dagboekje. Regelmatig denken we; o ja, we moeten nog even bloggeren. En vaak komt dat dan net even verkeerd uit qua energie; tijd of anderszins. Dus is het altijd plezierig wanneer één van de twee een keer echt lekker zin heeft om te schrijven en vol goede moed gaat typen. Als diegeen dan klaar is dan wordt het stukje tijdelijk opgeslagen ("Draft") zodat de ander er zijn plasje over kan doen en de typfouten er uit kan halen en dan wordt het kort daarop gepubliceerd zodat jullie lezers er van kunnen genieten.
Zo ook vandaag. Ingrid helemaal in de mood om te bloggeren. Heeft ze me daar bijna een uur getypt; wil ze het opslaan is het kwijt! Ouderwets weg! Zoals vroeger met WordPerfect. Alles voor niks. Ik wil dat jullie medeleven met haar verdriet ..........
....... en bij deze dus een tweede poging.

Bologna
Zoals vermeld in de vorige blog zouden wij onszelf tracteren op 5 dagen Italië rond de verjaardag van Ingrid, middels een trip naar Bologna. Wow. Wat een feest was dat. Elke dag ongeveer 20 graden; dus heerlijk hangen op terrasjes en tussendoor zwalken door de stad. Te voet en met de bus. Helemaal geweldig. We hebben ontzetten genoten en gelachen. We hadden een B&B bij een vrouw op leeftijd met de ziekte van Parkinson, die WIJ uit hebben moeten leggen hoe het fornuis werkte. Zij sleepte elke ochtend onze koffie en warme melk van een verdieping hoger (haar eigen woning) naar beneden; naar onze keuken! Het was niet gepland om bij haar te logeren, want we hadden iets geregeld via (bleek) haar zoon. Alleen is zijn B&B zo ver van het centrum dat het zonder auto niet verantwoord was volgens hem, dus dacht hij dat we beter af zouden zijn bij zijn moeder. Vandaar.

En wat ons betreft een prima keus. Lekker elke dag met de bus naar het centrum en dan vanuit de Piazza Maggiore (waar we steeds begonnen met koffie op het terras) de stad verkennen. Natuurlijk ontzettend lekker gegeten elke dag. Ingrid heeft twee tassen gekocht; je bent tenslotte in Italië en we hebben een bezoek gebracht aan het Ducati-museum! Op de fabriek. Hartstikke gaaf want op de dag dat wij er waren was er eigenlijk geen bezoek mogelijk omdat (wisten wij ook niet van te voren) de president van de Italiaans Republiek (sic!) een bezoek zou brengen. Toevallig was alles voorbij toen wij voor de deur stonden dus mochten we toch wel naar binnen. dus op die dag waren er maar 2 bezoeken: de president en wij! Staat ook zo in het gastenboek dus het is na te lezen voor iedereen die na ons komt. Leuke Ducati-gadgets gekocht natuurlijk; dus Gabriël helemaal blij. We mochten zonder begeleiding het museum in want men had het te druk met afronden van "het bezoek". De enige boodschap die we meekregen was "please don't kiss the bikes". Lachen he?

Onderstaand dus een rijtje WK Superbike machines uit het museum .

We hebben een geweldige tijd gehad en dit is zeker voor herhaling vatbaar.

Weer thuis

Nou eenmaal terug thuis begon het "normale" leven weer. Hoewel, helemaal normaal is de afgelopen week niet begonnen. Althans niet voor Gabriël. Op weg naar huis, met het thuishonk bijna in zicht (200 meter hemelsbreed), kwam hij een Daimler double six (luxe soort jaguar) tegen. En die ging niet aan de kant (oke Gabriël reed ook wel een beetje op de verkeerde weghelft omdat hij het werk van de stratenmakers moest bewonderen). Tja het gevolg was dat de gehele linkerkant van onze auto in puin lag en de daimler een kapot linker voorzijde had (het was overigens voor deze mijnheer zijn tweede aanrijding die dag - maar toen aan de rechterkant). Gelukkig geen persoonlijk letsel alleen een gedeukt ego en een vertraging van ongeveer 4 uur. Nou het geluk van het hebben van een leaseauto is natuurlijk dat dit soort dingen goed geregeld zijn. Hij kwam maandagavond thuis met een leenauto en de auto wordt gewoon gerepareerd. Toen begon het dinsdag behoorlijk te waaien op het binnenterrein, wat weer tot gevolg had dat Gabriëls geliefde Ducje door de wind omgeblazen werd (over haar standaard heen) doordat de wind onder het dekje kwam en zo de motor optilde. Gevolg: koppelingshendel afgebroken, beide richtingaanwijzers geknakt, scheurtje in het kuipje. Nou wilde Gabriël haar sowieso wat laten opknappen dus dat kan er dan ook nog wel bij. Inrid heeft haar samen met een buurman (nog voordat Gabriël thuiskwam) weer rechtop gezet zodat hij geen hartverzakking zou krijgen.
De rest van de week is rustig verlopen, zonder verdere ongelukken.
Vandaag (zondag) zijn we nog een dagje naar Sneek geweest waar we een "gevorderden" instructiedag Doerakvaren hadden. Erg leuk en uiteraard prachtig weer. Veel geleerd en we kunnen haast niet wachten tot de 1e week van oktober om weer van wal te steken.

Nou en nu gaan we lekker een hapje eten. Dikke kus en ciao tot gauw