In 2 stukjes

Opeens lukte het weer om een foto te bloggeren. Jeah!!!!!!!!!! En deze hadden jullie nog te goed. Dit is het schip dat we dit jaar gehuurd hebben.












..En dan nu het eigenlijke dagboek van vandaag:
Anders dan de eindtekst in het Thüringen Dagboekje doet beloven hebben we nooit meer geschreven in dat dagboek. Vanaf dat moment volgden de gebeurtenissen elkaar zo snel op dat we er (blijkbaar) niet toe gekomen zijn om nog weer te schrijven. In ieder geval zal het laatste jaar van ons Thüringer-avontuur niet meer verloren gaan. We wilden het jullie niet onthouden. Tijdens de kerstweek gaan we weer naar Thüringen toe en zullen we zeker even langs gaan. De spanning daarbij is nu echt over geloof ik. Na 8 jaar.

Ik pak nu onze agenda er maar even bij om te bezien wat er allemaal voor meldenswaardigs gedaan en gebeurd is tussen de laatste keer en nu ...............ehh ..................niets!?

Nou, eigenlijk niet nee. We hebben weer één van onze fameuze Italië-weekenden gehad, en dus genoten van Italiaanse cucina en cinema. Heerlijk. Verder is Frans, de broer van Gabriël, inmiddels al weer 2 maanden bezig met z'n sabatical in Italië; hoewel die het zelf niet zo noemt geloof ik. Hij boft wel zo te zien, want van hieruit lijkt het erop dat de winter Italië dit jaar volledig voorbijgaat. We horen niets van hem dus het zal wel goed gaan.

Verder stonden de afgelopen weken een beetje in het teken van oude vriendschappen. Jacqueline (de eerste vrouw waar Gabriël mee samengewoond heeft) is boven water komen drijven en via Schoolbank.nl heeft Gabriël een vroegere vriendin van zijn zus Miranda (uit hun tijd in Delft) gevonden die een broertje had dat op datzelfde moment vriendje was van Gabriël. Toch wel grappig om zo wat te graven in het verleden.

Het vriendje van Gabriël blijkt overigens in 1997 te zijn overleden! Mijn god. Hoe breekbaar is het leven. Hoe is het toch mogelijk dat we zo ontzettend veel doen in de wereld waar anderen verdriet van of door hebben als je je dit beseft?! Kunnen we het nou echt niet wat leuker maken voor elkaar en dus voor onszelf? Hoe kort moet het leven duren om de juiste keuzes te maken? Zo maar wat overpeinzingen ........

Gisterenavond zijn we nog heerlijk uit eten geweest met Pa en Ma van Gabriël om de Sint-Maarten-kinderen-aan-de-deur te ontlopen. Als vanouds erg gezellig en toppie gegeten, dus dat met dat dieeten was het weer even niets.
Nou dat was het weer voor nu. Kus en ciao tot gauw.