Ja, echt wel .... Die hebben wij tegenwoordig in huis, in levende lijve, onze "Bob de Bouwer". Onderstaande foto is daar het bewijs van. Jelle heeft onze overkapping gemaakt, achter in de tuin, zodat we ook met dreigende regen lekker buiten kunnen eten, evt. darten, bbq'n enz.
Mooi hè? Wij zijn er ook erg trots op. Nou met Ingrid haar schouder gaat het langzaam maar zeker wat vooruit. Vandaag nog wel even bij de dokter geweest omdat ze toch wel veel pijn heeft en de schouder 's avonds wat strak en rood is. Blijkt dat er nog wat wondvocht onder de huid zit waar de dokter ook niet zoveel aan kan doen. Kortom, geduld!!!
Jelle z'n kies die getrokken is, is inmiddels ook goed geheeld (de hechtingen zijn opgelost en de wond geneest mooi). Wel heeft hij het gevoel dat het nog wat dik is maar dat lijkt waarschijnlijk maar zo want er is niet zoveel te zien. Nou tot zover de ontwikkelingen van het heden. Nu weer een stukje uit ons "verleden", namelijk het volgende hoofdstuk uit ons "Thüringen dagboek":
Zaterdag 14 augustus 1999Bijna 2 maanden niet geschreven. Is er dan niets gebeurd? In tegendeel! Op de één of andere manier er maar niet toe gekomen om te schrijven. Vandaag dan toch eindelijk in de pen geklommen.Laat ik beginnen met 19 juni (de vorige schrijfdag). Ik (Jelle) naar Nederland. Ingrid had de dag ervoor haar neus gebroken (gewoon, recht vooruit, plat op haar gezicht gevallen na een acute bloedrukstoring) maar het ging die dag alweer. Dus niet hè? In Nederland aangekomen kon ik alleen maar met haar praten door het nummer van het ziekenhuis te draaien. Al met al heeft ze er één week in gelegen en is ze (nog een keer) helemaal binnenste buiten gekeerd. Met als gevolg dat ze weer twee jaar APK heeft. Alles is goed (soms zelfs uitzonderlijk goed) behalve haar bloeddruk. Deze is bijna altijd te laag maar het grote probleem ligt anders. Als ze zich inspant stijgt die bloeddruk naar behoren. Echter; zo gauw ze de inspanning stopt stort haar bloeddruk meteen met 60-80 punten naar beneden, voordat ie langzaam verder zakt naar haar normaal niveau. Het spreekt voor zich dat lijf en leden hier zo hun problemen mee hebben. De oplossing ligt gelukkig net zo voor de hand; ze hoeft zich alleen maar wat rustiger te gedragen en alles wat ze doet langzaam op en af te bouwen!! Degenen die haar kennen weten genoeg. Ik moet echter zeggen dat ze erg haar best doet, werkelijk. Het resultaat tot nu toe is dat ze (ondanks regelmatige duizeligheid, vermoeidheid, maag- en hoofdpijn) in ieder geval niet meer op haar neus is gevallen. Houden zo!Hoofdstuk zaken! We draaien deze zomerperiode beter dan vorig jaar. Maandelijkse groeipercentages liggen tussen de 10 en 20 %, Gelukkig is ook het overgrote deel zeer tevreden. Ons gasteboek raakt steeds voller met leuke, enthousiaste verhalen. Ook weer een paar maal vrienden en familie op bezoek gehad - heerlijk. Dat klinkt dus allemaal positief. De financiële situatie is effe anders. Vorig jaar (1998 dus) hebben we (excl. 46.000 DM subsidie) weer verlies gedraaid. We staan minus 19.000 DM op de bank en er staat 23.000 DM aan rekeningen open. Daarenboven is ons boekingsformulier vanaf 1 oktober leeg. Helemaal leeg. Leeg op een beetje oud- en nieuw viering na. Ondanks alles is nu dus de kogel door de kerk: we werpen de handdoek in de ring. Ergens begin oktober.Eindelijk hebben we een off-the-record gesprek gehad met onze accountant. Het gevolg hiervan is dat we de eerste spullen naar Nederland aan het overhevelen zijn en ons aan het inleven zijn in een nieuwe situatie. Lastig en inspirerend tegelijk. Details schrijf ik nu niet op. De bedoeling is (alweer!) dat ik wat regelmatiger ga schrijven en op die manier de gebeurtenissen en emoties chronologisch (maar nádat ze zich voordeden) aan het papier toe vertrouw. Tot zo maar even. Terug naar de studio in Hilversum!Dat was deze aflevering. Tot 21 september!
