Breelog

Dit is het web-dagboekje van Ingrid, Gabriël en Abu. Het is bedoeld om iedereen die dat wil, de kans te geven op de hoogte te blijven van onze belevenissen. En wel op het moment dat het henzelf het beste uitkomt! Tevens verlicht het bij ons de druk dat we iemand te lang niet gebeld hebben of zo. Het is een experiment. Wij hopen dat we er allemaal waanzinnig veel plezier aan beleven. SCHRIJF DUS VOORAL EEN COMMEN-TAARTJE!!! Ciao en een kus.

zaterdag, november 01, 2008

Tja, ....

Tja, waarom blijft zo'n blogje af en toe uit? Waarschijnlijk omdat we het idee hebben dat er dan niets noemenswaardigs gebeurt. Denk ik. Maar goed, op veler verzoek (ja, jij Paula) noteren we onze belevenissen wel even.

Het was natuurlijk vrij snel raak. De dinsdag na ons vorige blog werd ik (Gabriël) overvallen door een heftig buikgriepje. Op zich niet de allergrootste ramp, maar het toeval wil dat ik op de donderdag erna naar een concert zou gaan van Porcupine Tree. In Tilburg. Waar een DVD opname van gemaakt wordt! Dus met nog een twijfelachtig buikje en veel meer tussenstops dan normaal naar Tilburg. GAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAF. Helemaal super. Volgend jaar komen ze weer; maar dan om hun nieuwe CD te promoten. Ik weet nu al dat ik ga.

De zondag daarna was er de jaarlijkse afsluiting van de Ducati Club Nederland. Het rondje 'Vallende bladeren' heet dat. Met zijn allen naar Austerlitz. Daar soep en broodjes, lekker lullen en weer naar huis. Tis een hobby, hè? Wel erg getroffen met het weer. Binnenkort gaat het fietsje naar de reparateur voor winterstalling en een nieuwe tank, want die zit inmiddels onder de deuken en krassen.

Nou, en verder alleen maar hard gewerkt. En dat gaat nog wel even door want crisismaand nummer 1 (november) staat voor de deur!

En tja lijkt wel of Ingrid helemaal niks beleeft. En (op een buitensporige avond stappen met 2 vriendinnen na) is dat ook wel een beetje zo. Ze rijdt nog steeds iedere dag braaf heen en weer naar haar (gelukkig) tijdelijke werk in Leusden. Gaat regelmatig onder de zonnebank (Sunday's) en doet het gewoon een beetje rustig aan verder.

Tot het volgende blog, dikke kus ciao en tot gauw